تست های آزمایشگاه
تمام تستهای آزمایشگاهی در یکجا کامل و جامع(۱۰۴۴ص)
خودتان پزشک محسوب می‌شوید، به این معنی که از هرگونه تست آزمایشگاهی اطلاع خواهید داشت و هیچ سوالی بی‌پاسخ نخواهد ماند
مثال:
نام اختصاری: Insulin
سایر نام ها: انسولین،
Insulin Assay, Insulin Level, Serum, Native Insulin, Fasting Insulin,
بخش انجام دهنده: آنالیز هورمون
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم، پلاسما
حجم نمونه مورد نیاز: ۱ ml
شرایط نمونه گیری:
۱٫ در اکثر موارد نیاز به ناشتایی می باشد. در شرایط ناشتایی بیمار باید به مدت ۸ ساعت در وضعیت NPO به سر برد. در برخی موارد، پزشک ممکن است ناشتایی طولانی تر را درخواست کند.
۲٫ گاهی اوقات ممکن است پزشک، آزمایش در چندین زمان را درخواست کند، مانند وقتی که تست تحمل گلوکز انجام می شود.
ملاحظات نمونه گیری:
۱٫ با رعایت اصول نمونه گیری از بیمار نمونه خون وریدی گرفته و آن را در ویال های با درب قرمز جمع آوری نمایید. نمونه را بر روی یخ قرار دهید.
۲٫ محل نمونه گیری را از لحاظ خونریزی بررسی نمایید.
۳٫ در صورت نمونه گیری در خارج از آزمایشگاه، نمونه را در مجاورت یخ خشک، بالافاصله به آزمایشگاه ارسال نمایید.
۴٫ نمونه خون می بایست در طی دو ساعت ساتریفیوژ گشته و سرم را جدا نموده و در ویال های مخصوصی درب دار جدا نمایید.
۵٫ دقت نمایید تا نمونه همولیز نگردد.
۶٫ در صورت استعمال بیمار از داروهای مؤثر بر نتایج آزمون، پیش از نمونه گیری، آن را در برگه آزمایش یادداشت نمایید.
۷٫ چنانچه سطح انسولین سرم در طی آزمون GTT (تست تحمل گلوکز) سنجیده می شود، نمونه خون را قبل از مصرف خوراکی مقدار گلوکز تجویزی و نیز در فواصل زمانی مشخصی پس از صرف گلوکز (بسته به دستورالعمل آزمایشگاه) بگیرید.
۸٫ در صورتی که چندین نمونه از یک بیمار گرفته می شود، هر نمونه را در ویال های جداگانه ای جدا نمایید.
موارد عدم پذیرش نمونه:
ü نمونه با همولیز شدید
ü نمونه بافت مرده
ü مایعات I.V
ü پلاسمای با ضد انعقاد هپارین ، سدیم فلوئورید و پتاسیم اگزالات
ü نمونه بدون برچسب و یا با برچسب اشتباه
شرایط نگهداری:
۱٫ پس از جداسازی سرم ترجیحاً آن را تا زمان انجام آزمایش در فریزر نگه دارید. در صورت در دسترس نبودن فریزر نمونه باید در مجاورت یخ خشک قرار گیرد.
۲٫ پایداری نمونه در دمای۴oC به مدت ۷ روز و در -۲۰oC تا ۶ ماه می باشد.
کاربردهای بالینی:
۱٫ تشخیص انسولینوما، هنگامی که در ارتباط با اندازه گیری proinsulin و c– پپتید استفاده می شود.
۲٫ مدیریت دیابت ملیتوس
۳٫ بررسی اختلال متابولیسم چربی و کربوهیدرات
۴٫ ارزیابی مبتلایان به هیپو گلیسمی در شرایط ناشتایی.
اطلاعات تکمیلی:
انسولین هورمونی است که در سلول های بتای لوزالمعده تولید و ذخیره می شود و برای انتقال و ذخیره سازی گلوکز در سطح سلولی، بسیار حیاتی است، در تنظیم سطح گلوکز خون کمک می کند و در متابولیسم چربی نقش دارد. درون سلولهای بتای پانکراس، پلی‌پتپید پره‌پروانسولین از طریق مکانیسمی پیچیده به سه ماده زیر که از نظر بالینی اندازه‌گیری می‌شوند متابولیزه می‌شود: پروانسولین، انسولین و -c پتپید که غالباً به مجموعه آنها پلی‌پتپیدهای پانکراس گفته می‌شود.
علل هایپوگلیسمی در حالت ناشتا در اطفال و بزرگسالان شامل این موارد می‌باشد: تومور سلولهای جزیره‌ای، مصرف انسولین خارجی یا داروهای هیپوگلیسمیک، مصرف الکل، نارسایی هیپوفیز یا فوق کلیه، تومورهای حجیم خارج پانکراس و مواردی از بیماری خیلی شدید کبد.
در دوره طفولیت بیماریهای خانوادگی و تک‌گیری وجود دارند که به مجموعه آنها هیپوگلیسمی هیپرانسولینمیک مداوم کودکی (PHHI) گفته می‌شود.
افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ انسولین بسیار کمی تولید می کنند و بنابراین در نهایت به درمان مکمل انسولین نیاز دارند. دیابت نوع ۲ به طور کلی مربوط به مقاومت به انسولین است که با گذشت زمان افزایش می یابد. افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ در ابتدا ممکن است تنها با تغییر در شیوه زندگی از جمله رژیم غذایی و ورزش، بیماری را مدیریت کنند. در نهایت، ممکن است به داروهای خوراکی برای افزایش حساسیت سلول های بدن به انسولین و یا به تحریک بدن برای تولید انسولین بیشتر نیاز باشد. بیماران دیابت نوع ۲ نیز ممکن است در نهایت به تزریق انسولین برای رسیدن به سطوح قند معمولی نیاز داشته باشند.
روش مرجع: RIA
روش ارجح: کمی لومینوسانس
سایر روشها: ELISA
مقادیر مرجع: بالغین: ۲٫۶ – ۲۴٫۹ µIu/ml ( 8 تا ۱۲ ساعت ناشتایی) نوزادان: ۳ – ۲۰ µIu/ml
۲ ساعت بعد از غذا: µIu/ml 7.6 – ۲۶
۲ ساعت بعد از تجویز ۷۵ گرم گلوکز: ۱۵ – ۵۳ µIu/ml
تفسیر: در طول ناشتا یی طولانی مدت، زمانی که سطح قند خون بیمار به <40 mg>کاهش می یابد، سطح انسولین بالا به همراه سطوح افزایش یافته proinsulin و -cپپتید نشان دهنده انسولینوما می باشد.
سطح انسولین به طور کلی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ کاهش می یابد. در مراحل اولیه دیابت نوع ۲، انسولین نرمال یا افزایش یافته است. در اواخر مرحله دیابت نوع ۲، انسولین کاهش می یابد. در افراد سالم، سطح انسولین به موازات قند خون تغییر می کند.
اختلالات هیپوگلیسمیک دوره طفولیت و کودکی در بیمارانی که کتوز یا اسیدوز ندارند و معمولاً ناشی از هیپرانسولینمی است مجموعاً PHHI نامیده می‌شوند که دارای سه نمای آزمایشگاهی هستند: گلوکز سرم کمتر از ۵۴ mg/dl ، انسولین سرم بیشتر از ۱۰ µIu/ml و افزایش-c پیپد و پروانسولین سرم.
انسولینوما شایعترین تومور سلول جزیره‌ای و شایعترین توموری است که سبب هیپوگلیسمی می‌شود و در حدود ۹۰ درصد موارد خوش‌خیم است. در بیشتر از ۸۵% موارد انسولینوما، پروانسولین بیشتر از ۲۵% است در حالی که در حالت طبیعی کمتر از ۲۵% از کل انسولین ایمونوراکتیو را شامل می‌شود.
هیپرانسولینمی در حالت ناشتا ممکن است یکی از علامت‌های مهم سندرم مقاومت به انسولین باشد که اجزای آن عبارتنداز افزایش فشار خون، پروفایل نامطلوب چربی‌ها، دیابت نوع ۲، چاقی و بیماری عروق کرونر قلب.
سنجش انسولین توأم با قند خون ناشتا دقت تشخیص انسولینوما را بسیار افزایش می دهد. نسبت انسولین به گلوکز پس از ۱۲- ۸ ساعت ناشتایی باید کمتر از ۳/۰ باشد.
این نسبت در مبتلایان به انسولینوما بیشتر از مقدار فوق است. ترنر و همکارانش به منظور افزایش حساسیت و اختصاصیت این دو آزمون توأم، با استفاده از فاکتورهای متغییر
ریاضی، نسبت انسولین به گلوکز را اصلاح نمودند.
سطح انسولین سرم ×۱۰۰ تقسیم بر مقادیر گلوکز سرم – ۳۰
اگر نسبت اصلاح شده ترنر بالاتر از ۵۰ باشد، نشاندهنده انسولینوما می باشد.
افزایش سطح: بالا رفتن میزان انسولین، در انسولینوما، مقاومت به انسولین، مصرف بیش از حد انسولین صناعی، آکرومگالی، سندرم کوشینگ، استفاده از داروهایی نظیر کورتیکواستروئیدها، لوودوپا، قرص های جلوگیری از بارداری، عدم تحمل فروکتوز یا گالاکتوز و چاقی دیده می شود.
کاهش سطح: کاهش سطوح انسولین، در دیابت، کم کاری هیپوفیز، بیماری های لوزالمعده نظیر پانکراتیت مزمن (شامل فیبروز کیستیک) و سرطان لوزالمعده دیده می شود.
عوامل مداخله گر :
اگر کسی دارای آنتی بادی های ضد انسولین باشد، به خصوص در نتیجه مصرف انسولین غیرانسانی (حیوانی یا مصنوعی)، این آنتی بادی ها می توانند در سنجش انسولین بویژه در روش RIA تداخل کنند.
آنتی بادی های ضد موش انسانی (HAMA) ممکن است درسنجش تداخل نماید.
مصرف غذا و چاقی می‌تواند سبب افزایش سطوح انسولین شود.
چنانچه فردی بتازگی از رادیوایزوتوپها استفاده کرده باشد ممکن است بر نتایج آزمایش سنجش انسولین به روش RIA تأثیر بگذارد.
داروهایی که موجب افزایش سطح انسولین می گردند عبارتند از: کورتیکواستروئیدها، لوودوپا و داروهای ضد بارداری خوراکی.
این سنجش واکنش متقاطع صد درصدی با انسولین انسانی نوترکیب (Novolin R and Novolin N) دارد.
سرم ایکتریک (بیلی روبین بیش از ۹۰ mg/dl)، لیپمیک (تری گلیسرید بیش از ۱۸۰۰ mg/dl)، بیوتین بیش از ۶۰ ng/ml و همولیز ( هموگلوبین بیش از ۶۰ mg/dl) در نتایج آزمون تداخل می نمایند.
در بیماران تحت درمان با دوز بالا بیوتین یعنی بیشتر از ۵ میلی گرم در روز، هیچ نمونه ای نباید حداقل تا ۸ ساعت پس از تجویز دوز آخر بیوتین گرفته شود.
توضیحات:
· انسولین، سطح گلوکز خون را با تسهیل حرکت آن از جرین خون به درون سلول ها تنظیم می نماید.
· ترشح انسولین عمدتاً تحت تأثیر سطح گلوکز خون است. به طور طبیعی با افزایش سطح گلوکز خون، سطح انسولین نیز افزایش می یابد و با کاهش آن، آزادسازی انسولین نیز متوقف می گردد.
· برخی پژوهشگران معتقدند که اندازه گیری نسبت قند خون و انسولین روی نمونه ای که در طی آزمون تحمل گلوکز خوراکی (GTT)
انجام می شود قابل اعتمادتر از اندازه گیری سطح انسولین به تنهایی می باشد.
نام اختصاری: PAPP-A
سایر نام ها: پروتئین A پلاسمایی مرتبط با حاملگی
Pregnancy – Associated Protein A
بخش انجام دهنده: آنالیز هورمون
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم، پلاسما
حجم نمونه مورد نیاز: ۰٫۵ ml
شرایط نمونه گیری:
۱٫ نیاز به ناشتایی نمی باشد.
۲٫ اندازه‌گیری فقط در هفته ۱۴-۱۰ حاملگی صورت میگیرد و بعد از این زمان توانایی تمیز تست از بین میرود.
ملاحظات نمونه گیری:
۱٫ از بیمار نمونه خون وریدی گرفته و آن را در لوله های با درپوش قرمز، صورتی یا سبز جمع آوری نمایید.
۲٫ در طی دو ساعت نمونه را سانتریفیوژ نموده و سرم را از سلول جدا نمایید و آن را در ویال های پلاستیکی مخصوص آلیکوت نمایید.
۳٫ از جمع آوری نمونه سرم لیز، ایکتریک و یا لیپمیک اجتناب نمایید.
۴٫ دانستن سن مادر حائز اهمیت است. آن را در برگه آزمایش یادداشت نمایید.
۵٫ آزمایشگاه می بایست فرمی از اطلاعات فردی و شرایط بالینی بیمار را تکمیل نموده و مستند نماید.
موارد عدم پذیرش نمونه:
ü همولیز شدید سرم
ü ذوب و فریز مکرر نمونه
ü نمونه کمتر از ۱۰ هفتگی و بیشتر از ۱۴ هفتگی
شرایط نگهداری:
۱٫ پس از جداسازی سرم، نمونه را به بخش آنالیز هورمون انتقال داده و تا زمان آزمایش در یخچال نگه دارید.
۲٫ پایداری نمونه سرم در دمای اتاق ۸ ساعت، در دمای۴˚C به مدت یک هفته و در -۲۰˚C به مدت ۳ ماه می باشد.
کاربردهای بالینی: شایعترین دلیل برای تشخیص ژنتیکی پرهناتال، خطر سندرم داون (تریزومی۲۱) است. غربالگری برای سندرم داون در سه ماه اول حاملگی بوسیله PAPP-A و free βhCG ( زیرواحد بتای آزاد هورمون hCG ) در سرم مادر امکانپذیر می‌باشد. چنین غربالگری همراه با اندازه مایع پشت گردن جنین یا fetal nuchal translucency (NT) توسط اولتراسونوگرافی، اکثریت موارد تریزومی ۱۸ را هم ردیابی میکند.
روش مرجع: –
روش ارجح: ELISA
سایر روشها: two– site immunometric assay
مقادیر طبیعی: مقادیر PAPP-A تحت تأثیر حاملگی در دوره زمانی هفتههای ۱۴- ۸ پایین است.
تفسیر: در هفته ۱۴- ۸ حاملگی میزان ردیابی برای تریزومی ۲۱، %۶۲ – %۸۵ با میزان مثبت کاذب %۵ – %۹ است. برای تریزومی ۱۸، حدود %۹۰ از موارد با میزان مثبت کاذب %۲شناسایی خواهند شد.
عوامل مداخله گر : همولیز شدید در نتایج آزمون تداخل می کند.
توضیحات:
· نتایج استفاده از PAPP-A و free β-hCG در سه ماه اول حاملگی مشابه تست سهگانه (AFP ، استریول غیرکونژوگه و hCG) در هفتههای ۲۲- ۱۵ حاملگی است.
· بیمارانی که غربالگری آنها مثبت می‌شود، غالباً برای نمونهبرداری از پرزهای جفت یا آمنیوسنتز فرستاده می‌شوند.
· سندرم داون که شایعترین علت عقبافتادگی ذهنی است، شایعترین اختلال کروموزومی اتوزومال در تولدهای زنده نیز محسوب می‌شود.
· استفاده از این نشانگر برای غربالگری سندرم داون و یا تریزومی ۱۸ مورد تأیید سازمان غذا و دارو نمی باشد.
۱۳۹۴/۱۰/۱۹
تست , های
لینک محصول
http://file724.zepo.ir/post/30496
مطلب تست های آزمایشگاه سایت فایلگاه
دانلود فایل,مقاله,تحقیق,پروژه,پاورپوینت,برنامه,آموزش,جزوه,کتاب و...
لینک منبع و پست :تست های آزمایشگاه
http://filegah.ir/%d8%aa%d8%b3%d8%aa-%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%a2%d8%b2%d9%85%d8%a7%db%8c%d8%b4%da%af%d8%a7%d9%87/